Το ανεμολόγιο

Το Ανεμολόγιο είναι η πυξίδα.  Πρόκειται για ένα χάρτινο κατά κανόνα δίσκο που αναπαριστά τον ορίζοντα. Η περιφέρειά του υποδιαιρείται από 0° έως 360°, όπου το σημείο 0° είναι το αυτό με το σημείο των 360°.  Φέρει δύο διαμέτρους κάθετες,  από τις οποίες η μία δείχνει τη μεσημβρινή γραμμή με άκρα τα σημεία του ορίζοντα  Β (Βορρά) και Ν (Νότου) και η άλλη τη γραμμή του πρώτου καθέτου με άκρα τα σημεία του ορίζοντα  Α (Απηλιώτη – Ανατολή) και Ζ (Ζέφυρο -Δύση). Έτσι ο δίσκος διαιρείται σε 4 τεταρτοκύκλια των 90 μοιρών έκαστο, το πρώτο Β-Α, το δεύτερο Ν-Α, το τρίτο Ν-Δ και το τέταρτο Β-Δ.

Τα ανεμολόγια χρησιμεύουν, εκτός από το να προσδιορίζουν τους ανέμους, στη μέτρηση πλεύσεων, διοπτεύσεων, ραδιοδιοπτεύσεων και του αζιμούθ.

Επειδή λοιπόν, όπως αποδείχτηκε, πολιτικά ταξιδεύουμε χωρίς ανεμολόγιο, χωρίς πυξίδα, χωρίς στόχο και σαφή προορισμό, γι αυτό άλλωστε αφήνουμε τις τύχες μας στα χέρια ανίκανων πολιτικών, και επειδή εκθέσαμε την πατρίδα μας και εκτεθήκαμε διεθνώς και αποδείξαμε την απερισκεψία και επιπολαιότητά μας, ο Κώστας Τριπολίτης έγραψε τους χαρακτηριστικούς στίχους, ο Θάνος Μικρούτσικος συνέθεσε την κατάλληλη  μουσική και ο Γιώργος Νταλάρας ερμήνευσε αναλογικά το τραγούδι που μας έρχεται «γάντι» στα παθήματά μας. Να μας γίνουν τουλάχιστον μαθήματα;

Ανεμολόγιο       

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε
είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα
και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε
στο εξής θα παίζουμε σ’ αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε
άλλαξαν λέει τ’ ανεμολόγια και οι ορίζοντες
μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε
τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε
είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος
ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος

Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε
τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα
όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε
και τώρα εισπράττουμε απ’ την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα
τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο
την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα
την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο

Μεταγραφή

Η ιστορία γράφεται από τους ισχυρούς και αυτοί περνούν τη δική τους ιδεολογία στα πλήθη. (Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω τον όρο «μάζα», γιατί ούτως ή άλλως είμαστε όλοι της σειράς μας μέρος της).  Η σύγχρονη λοιπόν ιστορία μας κατατάσσει στους εξοφλημένους.  Υπάρχουμε βέβαια, ατυχώς γι αυτούς, αλλά αποφάσισαν ότι πρέπει να υπάρχουμε μόνον ως φαντάσματα.  Η μουσική μας, η τέχνη μας, ο πολιτισμός μας,  η ιστορία μας ηχεί σαν παρατράγουδο στην νέα τάξη πραγμάτων. Λόγος δεν μας πέφτει πια. Τώρα μιλούν αυτοί που γνωρίζουν.  (Αλήθεια, ποιοι είναι αυτοί;).

Η νέα τάξη πραγμάτων θέλει άλλα πράγματα να κυριαρχήσουν στον κόσμο (πάλι αποφεύγω να χρησιμοποιήσω τον όρο «μάζες»).

Και για να πετύχουν το σκοπό τους άλλαξαν τη ρότα των ανθρώπων. Τα ανεμολόγια, πήραν το δρόμο, που η παγκοσμιοποίηση χάραξε με αυστηρούς όρους. Όποιος δεν ακολουθήσει, χάθηκε. Κι εμείς με τον πανάρχαιο πολιτισμό, την παράδοση και ιστορία μας πάμε χαμένοι, γιατί μόλις και μας ανέχονται.

Είναι σε λάθος πορεία όποιος σκέφτεται ελληνικά και υπηρετεί τις αρχαίες ελληνικές ιδέες και αξίες. Εμείς οι Έλληνες,  το ίδιο, είμαστε λάθος, γιατί σκεφτόμαστε ελληνικά.  Αυτό τόνισε παγκοσμίως ο σάπιος κόσμος του κοινωνικού ανταγωνισμού,  που σήκωσε ξαφνικά κεφάλι, από τότε που υπηρετεί το χρήμα ν και προσκυνά τον Μαμωνά, το με κάθε μέσον κέρδος. Ο Μαμωνάς,  το έμβλημα των τραστ και των μεγαλοεμπόρων της παγκόσμιας οικονομίας, είναι το νέο σύμβολο και όχι ο σταυρός. Οι αγώνες μας λοιπόν για κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη, για κράτος πρόνοιας, για κοινωνική περίθαλψη, για το δικαίωμα στη μόρφωση και  στην εργασία είναι εκτός κλίματος. Δεν περνάνε πια. Είναι γερασμένες, ξεπερασμένες απόψεις, για γέλια και για κλάματα, όχι για αξιοπρέπεια και ζωή ή για αξιοπρεπή ζωή. Γι αυτό η νέα τάξη ξέσκισε ανελέητα τα αρχαία οράματα. Δεν την ωφελούν πια. Και δεν χρειάζονται στους ανθρώπους, γιατί οι πολλοί δεν πρέπει να έχουν δικαιώματα πια, μόνο υποχρεώσεις.

Αν επιμένουμε να επιβιώσουμε σε αυτόν τον κόσμο, τον κόσμο που τον φτιάξανε όπως αυτοί ήθελαν, στα μέτρα τους, πρέπει να ξεχάσουμε τα διαχρονικά ιδανικά της  δημοκρατίας και του ανθρωπισμού.  Είναι πλέον για τα μπάζα και μαζί τους κι εμείς, αν επιμένουμε να τα υπηρετούμε, επειδή είναι μέρος του DNA μας.

Στο εξής για άλλη μια φορά ως άνθρωποι και ως Έλληνες  θα πρέπει να επιλέξουμε. Ελευθερία ή θάνατος.