Πλουτάρχου, Ηθικά Νικομάχεια

Μια ακόμη επίσκεψη στο ένδοξο παρελθόν μας. Για να ξαναθυμηθούμε τα λόγια των μεγάλων προγόνων μας.

Αυτοί δεν είπαν μεγάλα λόγια, είπαν σπουδαία και σημαντικά πράγματα για τη ζωή μας. Δεν πρέπει να τους ξεχνάμε. Κάθε φορά που τους ξεχνάμε, τιμωρούμεθα. Δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια τους έχουμε στο περιθώριο, από φόβο μη μας κατηγορήσουν για εθνικιστές. Γι αυτό και στο τέλος είμαστε πάντα οι τιμωρημένοι. Αν ήσαν όμως πρόγονοι των Άγγλων, των Γάλλων, των  Γερμανών και οποιουδήποτε άλλου, που δεν θα έγραφε η ταυτότητά του ιθαγένεια ελληνική, αυτοί, οι ξένοι θα τους είχαν εικονίσματα. Ενώ εμείς ντρεπόμαστε όχι να καυχηθούμε για την καταγωγή μας, αλλά ακόμη και να την μνημονεύσουμε. Το ερώτημα όμως είναι: Γιατί πραγματικά ντρεπόμαστε και διστάζουμε να βροντοφωνάξουμε ποιοι μας γαλούχησαν και μας γαλουχούν ακόμη, όχι μόνον εμάς, με τα λόγια και τις ιδέες τους; Μήπως επειδή αποδειχθήκαμε κατώτεροι  εκείνων; Το χειρότερο. Μήπως επειδή μας άφησαν μια πλούσια κληρονομιά και είμαστε ανίκανοι να την αξιοποιήσουμε για να ζήσουμε τουλάχιστον αξιοπρεπώς σήμερα εμείς και τα παιδιά μας;

 

Περί δανειστών

Φεῦγε πολέμιον και τύραννον δανειστήν, οὐ γῆν αἰτοῦντα καὶ ὕδωρ ὡς ὁ Μῆδος, ἀλλὰ τῆς ἐλευθερίας ἁπτόμενον καὶ προσγράφοντα τὴν ἐπιτιμίαν.

Δηλαδή:

Κοίτα να ξεφύγεις από τον εχθρικό και τυραννικό Δανειστή, ο οποίος δεν ζητάει «γήν και ύδωρ», όπως οι Μήδοι, αλλά βάζει χέρι στην Ελευθερία σου και προσημειώνει τα Πολιτικά και Περιουσιακά σου Δικαιώματα!

Εμείς σήμερα πρέπει να λέμε και να ξαναλέμε, μέχρι να μας γίνει βίωμα:
Αυτή την ΠΑΤΡΙΔΑ που δεν έφαγαν τα λιοντάρια,
δεν θα τη φάνε σήμερα τα σκουλήκια.