Κάθε καλοκαίρι το ίδιο πρόβλημα. Φωτιές, φωτιές, φωτιές παντού. Καίγεται όλη η Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη. Εμείς τί κάνουμε; Λυπόμαστε, ψάχνουμε για αίτια και αιτίους, κατηγορούμε ο ένας τον άλλον, κατηγορούμε όμορους «φίλους» και τίποτε περισσότερο. Μας απομένει να φοβόμαστε τα χειρότερα. Τα φοβόμαστε και τα ξορκίζουμε με σταυρούς, λιβάνια και προσευχές. Όμως αυτά δεν μας σώζουν. Οι αρχαίοι μας έλεγαν: «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Με απλά λόγια: Καλές είναι οι προσευχές, καλές κι οι αγιαστούρες, αλλά κάνε κάτι και εσύ. Μην περιμένεις τη λύση από αλλού. Η λύση στο πρόβλημα, σε οποιοδήποτε πρόβλημα μας αφορά, είναι υπόθεση του καθενός μας χωριστά και όλων μαζί. Εκείνο που χρειάζεται είναι απλή λογική, όλοι τη διαθέτουμε. Αγάπη για τον τόπο και τους ανθρώπους του, διάθεση να εργαστούμε και να προσφέρουμε. Τα διαθέτουμε;
Τί μπορούμε λοιπόν να κάνουμε για την πατρίδα μας αναφορικά με τις φωτιές; Πολλά και σημαντικά.
1. Πόσο απέχουν όλα τα σημεία της Ελλάδας από τη θάλασσα; 60, 70, 100 χιλιόμετρα;
2. Συνδέουμε κάθε σημείο της με υπόγειους σωλήνες μεγάλου διαμετρήματος με τη θάλασσα.
3. Γεμίζουμε τους χώρους, όπου υπάρχουν δέντρα και πράσινο με κρουνούς, τους οποίους έχουμε συνδέσει με τους σωλήνες, με τέτοιο τρόπο, ώστε με την πρώτη φωτιά να μπαίνουν αυτόματα σε ενέργεια και να εκτοξεύουν θαλασσινό νερό σε μεγάλες ποσότητες προς όλες τις κατευθύνσεις. Υπάρχει τρόπος να πραγματοποιηθεί το σχέδιο και μάλιστα με λίγα χρήματα και μεγάλο όφελος. Αφού ο άνθρωπος πέρασε από τη σελήνη και πάει στον κόκκινο πλανήτη, όλα μπορούν να γίνουν. Το βεβαιώνει και η ιστορία.
Ο Ηρόδοτος στο Η΄βιβλίο του (Ουρανία 55) μας πληροφορεί ότι στο ναό του Ερεχθέως – Ποσειδώνος στην Ακρόπολη υπήρχε πηγή με αλμυρό νερό, καθώς και μια ελιά, για να θυμούνται οι Αθηναίοι ότι η Αθηνά και ο Ποσειδώνας διεκδίκησαν την προστασία της πόλης της Αθήνας. Ερώτημα: Πώς έφτανε το νερό από τη θάλασσα στον Ιερό Βράχο; Μάλιστα η πηγή υπήρχε ακόμη και το 2ο μ.Χ. αιώνα, όπως βεβαιώνει ο Παυσανίας στα Αττικά (Παυσανίου, Ελλάδος περιήγησις, Ι, 26, 5). Στα Αττικά λοιπόν ο Παυσανίας κάνει αναφορά για ύπαρξη φρέατος με θαλασσινό νερό στο ναό του Ερεχθέως στην Ακρόπολη, επισημαίνοντας ότι αυτό δεν ήταν παράξενο, διότι και άλλες πόλεις που βρίσκονταν μακριά από τη θάλασσα διέθεταν ανάλογα φρέατα με θαλασσινό ή πόσιμο νερό, που ερχόταν με κατάλληλα υδραυλικά συστήματα από μακριά.
Ο ίδιος Παυσανίας στα Αρκαδικά του (VIII, 10, 2-4) αναφέρει ότι στη Μαντίνεια υπήρχε ιερό του Ποσειδώνα, το οποίο ανασκεύασε ο Αδριανός αργότερα. Αλλά το πρώτο ιερό είχαν κατασκευάσει οι αρχιτέκτονες Αγαμήδης και Τροφώνιος. Εδώ η ιστορία πάει σε μεγάλο βάθος προς τα πίσω. Με απόφαση είχε απαγορευτεί στον κόσμο να εισέρχεται στο ιερό του ναού και ως εμπόδιο στην είσοδο του ιερού υπήρχε μόνο ένα νήμα μάλλινο. Ο γιος το Ιππόθου όμως Αίπυτος αγνόησε την εντολή, έκοψε το νήμα και μπήκε στο ιερό. Αποτέλεσμα. Κύμα θαλάσσης όρμησε, τον ετύφλωσε και τον εσκότωσε. Ερώτημα: Πώς βρέθηκε, μάλλον πώς ανέβηκε το θαλασσινό νερό στην Μαντίνεια; Η πόλη απέχει από το Μυρτώο πέλαγος πολύ, γιατί βρίσκεται στην καρδιά της Αρκαδίας, στα βόρεια της σημερινής Τρίπολης.
Η Μαντίνεια δεν είναι η μόνη πόλη που διέθετε υπόγεια πηγή ή πηγές συνδεμένες με τη θάλασσα. Η παράδοση κάνει λόγο και για άλλες πόλεις. Ο ομηρικός ήρωας Αίας ο Σαλαμίνιος είχε κατασκευάσει υδραγωγείο και έφερνε υπό κατάλληλη πίεση πόσιμο νερό στην πόλη της Σαλαμίνας από τη λίμνη Στυμφαλία της Κορίνθου. Η Αίγινα επίσης υδρευόταν από την ίδια λίμνη. Από τότε λοιπόν υπήρχαν γνώσεις τεχνολογικές, με τις οποίες οι αρχαίες πόλεις έλυναν τα προβλήματά τους. Βέβαια στις γνώσεις αυτές πρόσβαση είχαν λίγοι και εκλεκτοί, κατά την απόφαση του ιερατείου. Πάντως υπήρχαν. Σήμερα όμως υπάρχει πλούσια τεχνογνωσία κατάλληλη και προσιτή στον καθένα μετά από δική του απόφαση.
Αν το σχέδιο να συνδεθεί η Ελλάδα υπογείως με τη θάλασσα για τη σωτηρία των δασών και τη διάσωση τη δική μας δεν σας γεμίζει, δώστε εσείς ένα άλλο, αποτελεσματικότερο. Ας υπάρξει όμως σχέδιο διάσωσης των δασών μας και όχι μόνο να υπάρξει, αλλά και να τεθεί σε εφαρμογή. Είναι θέμα ζωής και θανάτου για μας η διάσωση των δασών μας. Ας γίνει επί τέλους κάτι. Και στις υπάρχουσες συνθήκες ας μην περιμένουμε από κυβερνώντες, που ακόμα και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, αντί να προτάξουν το συμφέρον της πατρίδας, το πρώτο πολιτικό έργο που έκαναν ήταν να διορίσουν συγγενείς και πολιτικούς πελάτες σε υπαλληλικές θέσεις. Όχι πια, ας μην περιμένουμε τίποτε από αυτούς. Μόνοι μας να προσπαθήσουμε για τη σωτηρία και επιβίωσή μας. Όλοι μαζί θα επιτύχουμε να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη. Μόνον έτσι το «όλοι μαζί μπορούμε» θα μας γίνει βίωμα και συνήθεια. Και μόνον έτσι θα σωθούμε από άχρηστους πολιτικούς.
Το Blog της Χρύσας 