ΕΚΔΟΧΕΣ

Αγγελική-Μαρίνα Ραυτοπούλου

Τί κι αν μετράει ο χρόνος/Ποιητική συλλογή/Εξαντληθείσα

Α) ΑΜΑΡΤΙΕΣ

Δείλιασε η γυναίκα στο παράθυρο,

τρεμάμενη η φωνή ανακάλυψε το τέλος,

η εποχή άλλαξε,

ξέμεινε από δικαιολογίες.

Σκεπάστηκε με το μαύρο ζακετάκι

κι αποσύρθηκε στα ενδότερα..

Β) ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Στις στερεωμένες στο κουβάρι βελόνες

κάθισε μιά ένοχη σιωπή.

Ίσως, φταίει το φθινόπωρο, σκέφτηκε

και έσκισε την φωτογραφία της ερημίας της.

Στράφηκε στην ξυλόσομπα

κι ονειρεύτηκε τ´άγγιγμα του χειμώνα.

Γ) ΠΛΟΥΤΟΣ

Στις τραγωδίες ποτέ δεν ενέσκυψε,

πάντα θαρρούσε, πως ήταν τόση η δική της.

Ο Πλούτος χαμογέλασε και το ραδιόφωνο

γύρισε δεκαετίες πίσω,

στην θεατρική Δευτέρα που δεν είχε εποχή..

Δ) ΕΡΩΤΑΣ

Είναι που δεν είχε γνώση,

δεν ήξερε πόσο ερωτική ήταν η κίνηση των χεριών,

σαν έπλεκε τα μαλλιά εμπρός στον καθρέφτη.

Έκανε ανακωχή με τον έρωτα,

εξάλλου, πάντα σε πόλεμο ήταν.

Ε) ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Το άλογο έτρεχε στον άνεμο των σκέψεων

κι εκείνη η μικρή των εποχών απέχθεια

κύλησε στα νερά του ποταμού.

Τα μεγάλα και μικρά ποιήματα της ζωής,

μια ανταπόκριση από το μέτωπο της μάχης,

ανιδιοτελώς και επιμόνως

προς την κατεύθυνση της δικαίωσης

να είσαι άνθρωπος, όταν νοιώθεις σύμπαν..

ΣΤ´) ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ

Δεν είναι σοφό να αφήνεις ατελείωτο το έργο,

δεν ικανοποιείται το περί κοινού δικαίου αίσθημα,

σκέφτηκε και άρπαξε τις βελόνες,

να πλέξει πόντο πόντο

τον μόχθο και την αγωνία της.

Αποφοίτησε πια και έπρεπε να διαλέξει.

Προτίμησε την σιωπή για όλες τις εποχές..