Με αφορμή ένα ποίημα του Καβάφη «CHE FECE…IL GRAN RIFIUTO»

Το ποίημα

Η μεγάλη άρνηση

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα

που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι

να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει

έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντά το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και την πεποίθησή του.

Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,

Όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει

εκείνο το όχι -το σωστό- εις όλην την ζωήν του.

Η ερμηνεία

Ο ποιητής αναφέρεται στη στιγμή των μεγάλων αποφάσεων. Αλλά των αποφάσεων, που συνδέονται άμεσα με τις αρχές και τις πεποιθήσεις των ανθρώπων, που καλούνται να τις πάρουν. Είναι η στιγμή, που θα αποδείξουν στον εαυτό τους κυρίως ότι για τη ζωή τους έχουν χαράξει σταθερή πορεία και την ακολουθούν με όποιο τίμημα. Δεν είναι άνθρωποι των ευκαιριών, δεν είναι άνθρωποι ευλύγιστοι και καιροσκόποι. Είναι άτομα με σταθερές αρχές, υπευθυνότητα και πάνω από όλα με σεβασμό στον εαυτό τους και τους γύρω τους.

Ο Καβάφης εκτιμούσε πολύ τη σταθερότητα και την υπευθυνότητα στους ανθρώπους και την έκανε ποίηση. Ας θυμηθούμε από τις «Θερμοπύλες».

Τιμή σ’ εκείνους όπου στη ζωή των

ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.

Ποτέ από’ το χρέος μη κινούντες…

Με τη μεγάλη άρνηση και τις  Θερμοπύλες ο Αλεξανδρινός ποιητής μας διδάσκει  πως αξίζει τιμή στους ανθρώπους, που χαράζουν μια ηρωική και σταθερή και τίμια πορεία στη ζωή τους.

Θα κλείσουμε το σύντομο αυτό αφιέρωμα στον Καβάφη και τον υπεύθυνο άνθρωπο, που «σαν έτοιμος από καιρό σαν θαρραλέος» ακολουθεί τις αποφάσεις του και δεν τις αλλάζει ανάλογα με τις συνθήκες, με μία ρήση του μεγάλου Λιβανέζου στοχαστή Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ:  ‘Είδα στον ύπνο μου ότι η ζωή είναι χαρά. Ξύπνησα και είδα ότι η ζωή είναι χρέος. Αγωνίστηκα και είδα ότι το χρέος είναι χαρά’.

Χρύσα